Sálvame (I)

Atzo Sálvame oso bat irentsi nuen, eta hor egon nintzen, zer ikasko, begira-begira, adi-adi. Holako audientzia ikusgarriak izateko, zerbait izan behar du ona. Ona edo, betegarria behintzat.

Hiru miloi ikusle, hortik gora batzuetan, sei miloi. Esaten dutenez, Euskal-Herrian zale gehien. Nola leike?

Ikus-entzuleak zer eskatzen duen, hori eman behar zaiola eta, ea hori dan gakoetako bat: ikusleari bere burua ikustea gustatzen zaiola telebistan. Ez miretsi beharreko norbait, dohai ikusgarriak dituen norbait, artista bat, adimen haundiko bat... Baizik eta bere mailan dagoen bat. Kaleko edozein.

Sálvamen protagonista izateko, ez da askorik behar. Ez da ezer behar. Eta hain zuzen, ikaragarria da, nola inolako dohairik ez duen norbait, bihurtzen dan hiru, edo sei miloi pertsonentzako, protagonista bakar. Ordubetez hartaz hizketan etenik gabe.

Ikusleak bere burua ikusten du harengan, garrantzitsu, boteretsu, eta ondo sentitzen da.

Hori ote?

_____